Skolioze delimo u dve osnovne grupe:
U toj grupi nema anatomskih poremećaja kičme. Skoliotično držanje može biti određeno različitim uzrocima kao što su skraćenje jednog donjeg ekstremiteta ili kontrakturom paravertebralnih mišića kao što je slučaj kod bolnih sindroma kičme. Uklanjanjem uzroka nestaje i skolioza.
Organske ili strukturalne skolioze, uzrokovane su anatomskim promenama na kičmi, njenim zglobovima, ligamentima ili paravertebralnim mišićima. Kičmu treba shvatiti kao jedan savitljiv stub, sastavljen od više elemenata (pršljenovi). U normalnim uslovima kičma je prava jer su pršljenovi simetrični i kvadratasti, dok zglobovi i ligamenti održavaju njihov tačan položaj. Paravertebralna muskulatura predstavlja dodatni oslonac i pomoć pri pokretima. Kada neki od tih elemenata popusti nastaje devijacija kičme, čije uzroke treba tražiti u promeni forme jednog ili više pršljenova, u popuštanju ili skraćenju jednog dela kapsuloligamentarnog aparata, i u asimetriji mišića kičme. Kod strukturalne skolioze nalazimo najčešće klinasti deformitet pršljenova.
Od ostalih uzroka koji dovode do strukturalnih skolioza tu su kongenitalni poremećaji, neuromuskularne bolesti, reumatske bolesti, infekcije, prelomi, i sl.
Prvi znakovi koje roditelji primete vidljivi su u stojećem stavu. U oči upada nejednaka visina ramena, bokova (kriste ilijake). Osim toga, u stojećem stavu, gledajući otpozadi, vidljiva je zakrivljena linija spinoznih nastavaka kičme i asimetrija tzv. bočnih trouglova, gibusi, asimetrija glutealne brazde; napred je vidljiva i asimetrija dojki i sl. Gledajući s boka treba tražiti eventualne promene fizioloških zakrivljenosti kao što je povećanje ili umanjenje grudne kifoze (kifoskolioza).
Skolioza je deformacija koja uzrokuje rane degenerativne promene kičme do teških deformacija grudnog koša. Moguće je i takvo oštećenje plućne funkcije koje uzrokuje cor pulmonale (plućno srce), a do oštećenja dolazi zbog poremećaja položaja organa uslovljenim zakrivljenjem kičme.
Pravilno držanje zahteva dugotrajne, kontrolisane vežbe jačanja leđne muskulature, koja na sebe treba da preuzme ulogu stabilizatora držanja, u težim slučajevima dodaje se i mider ili gips, a u najtežim i operativno.
Klinički pregled i rendgen za procenu zakrivljenosti kičme
Jačanje leđa i trbuha, istezanje grudnih mišića, korekcija posture
Manuelna terapija, masaža ili elektroterapija
Kod mlađih pacijenata da spreči pogoršanje
Ergonomija na poslu, redovna aktivnost, ishrana za zdravlje kostiju
Samo u veoma teškim slučajevima kada druge metode ne pomažu